Efektywniej. Więcej. SZYBCIEJ. Szybciej… szybciejszybciejszybciej… Wszystko wokół wiruje w zawrotnym tempie. Zacierają się detale. Dawniej było piękniej. „Niebo nad jej głową było gładkie jak krem. Teraz, gdy zagubiona krążyła po ulicach, wracało poczucie, że trafiła do jakiegoś bezbarwnego snu.” Nie ma czasu na rozmowy przy stole, na celebrowanie chwil i uczuć. Zabiegani ludzie oddalają się od siebie. Rolą i misją japońskich kobiet była troska o duszę i ciało mężczyzny. „To one co wieczór cierpliwie usuwają brudy, które nagromadziły się w ciągu dnia w ich partnerach, a które nieruszane, pozostawione same sobie, kumulują się do tego stopnia, że pewnego dnia zaczynają wyżerać człowieka od środka” Na tak odległym, że aż nierzeczywistym, niewyobrażalnym biegunie emocjonalnym pojawiła się kobieta, która uwodziła smakiem. Karmiła swoimi autorskimi wyszukanymi wysokokalorycznymi potrawami. W areszcie też można zachować klasę. „Była dostojna jak księżniczka, która wystawiła główkę zza parawanu, żeby uszczęśliwić poddanych swoim widokiem” Do tego dodawała obietnicę rozkoszy smakowych. Proponowane przez nią potrawy zachwycały również bogactwem wizualnym. „Róż kuleczek tarako sprawiał niemal figlarne wrażenie, było coś uroczego w tym, jak mieszał się z kolorem masła” Oszałamiający smak zniewalał jej kochanków. Jeden z nich „Rozkoszował się potrawami, które przygotowywała mu kochanka w wieku jego wnuczki, a potem odszedł we śnie”. Nie wszyscy bezkrytycznie przyjmowali jej potrawy. Dziennikarka, która postanowiła przeprowadzić wywiad z osadzoną w areszcie blogerką, poszła na całość. Nauczyła się gotować. Prowokowała gwiazdę do zwierzeń. Próbowała znaleźć jej słabe punkty. „Jeśli się nie mylę, to pan Yamamura nazwał pani boeuf Bourguignon gulaszem” „Masło”, przez wiele osób lekceważone i zastępowane podrzędną margaryną, zainspirowało japońską pisarkę, panią Asako Yuzuki. W mistrzowskim stylu urzeka czytelnika wręcz sensorycznymi opisami potraw. Bohaterki tej powieści rozwijają się jak kwiaty i otwierają jak kubki smakowe na nowe doznania. Proponuję docenić swobodne europejskie kryteria urody kobiet, nieporównywalne z restrykcyjnymi kryteriami Orientu. To jest doskonale i w niezagmatwany sposób napisana opowieść o wyższości dość szybko tworzonych potraw nad produktami gotowymi. Nie znam języka japońskiego, ale tłumaczenie tej książki, to imponujące dzieło pani Anny Wołcyrz. Pozwólcie się zaskoczyć tą powieścią, pochylając się nad nią z filiżanką herbaty.

“Masło” Asako Yuzuki to powieść kulinarno-kryminalna, która pisana jest bardzo przyjemnym, dosyć europejskim stylem - akcja prowadzona jest spokojnie, dialogi są zgrabne, a intryga kryminalna jest pretekstem do pogadania o tym, co ważne. Ważne jest oczywiście jedzenie, które tutaj odgrywa pierwszoplanową rolę – warto więc mieć przygotowany prowiant do tej lektury, najlepiej coś maślanego… ;) Historia kręci się wokół kobiety skazanej za potrójne morderstwo i dziennikarki z nią rozmawiającej, a rozmawiają głównie o jedzeniu, o tym, jak dużą rolę pełni ono w życiu skazanej. Ona daje też wyzwania dziennikarce, która do tej pory odżywiała się gotowcami, a teraz otwiera się przed nią nowy świat… i my jej w tej wędrówce po kulinariach towarzyszymy - są to nie tylko japońskie produkty, ale i kuchnia nieco bardziej europejska, taki absolutny miks, bardzo smakowity. Jednak i ta kulinarna wycieczka jest pretekstem - dzięki niej bohaterka odbywa wycieczkę w głąb siebie, zaczyna zastanawiać się nad swoim podejściem do życia i swoimi relacjami z innymi. I tutaj mamy dosyć smutny obraz japońskiego społeczeństwa, w którym kobiety są dyskryminowane, w którym wpaja się im, że mają być chude, albo będą nic niewarte, w którym ich miejsce jest w domu, przy dzieciach, w kuchni, służąc mężowi. Autorka się z tym stereotypem, tą rolą narzucaną przez społeczeństwo rozprawia, dając jasny obraz tego, że najpierw trzeba zadbać o siebie i nie przejmować się tym, co krytykują smutni inni. Jest to długa droga, ale droga do szczęścia, w którym ważny jest umiar - nie tylko w jedzeniu, ale to wcale nie znaczy, że nie można się nim delektować i doceniać. Naprawdę smakowita pod każdym kątem powieść!

„Złudzeniem jest liczyć na to, że jedna domowa kolacja ma moc uzdrawiania ludzkich serc. Złudzeniem, które więzi setki tysięcy kobiet i doprowadza je do łez”. To opowieść o Rice, młodej dziennikarce nieprzykładającej przez wzgląd na pracę szczególnej uwagi do jakości spożywanych posiłków i wybitnej kucharce Kajii będącej wieku balzakowskim, która przebywa w areszcie, gdyż jest oskarżona o morderstwo trzech mężczyzn. Losy postaci zazębiają się wraz z decyzją dziennikarki o przeprowadzeniu wywiadu w więzieniu...by w końcu zostać zauważoną. Styczną jest pewna fascynacja. To wielowymiarowa, anektująca uwagę, niespiesznie snująca się historia. Została napisana w trzeciej osobie. Ogromny nacisk położono na postać Riki. Nie sposób „Masła” zamknąć w ramach jednego gatunku literackiego. Łączy w sobie dramat z kryminałem i przepiśnikiem. Sporą rolę odgrywają tu portrety psychologiczne postaci, istota przyjaźni oraz zmiana dynamiki relacji między bohaterkami za sprawą wielokrotnych rozmów pobudzających do zmiany zastanej rzeczywistości. Asako Yuziki w bardzo ciekawy sposób obrazuje codzienność kobiet w Japonii, ich rolę w nietolerancyjnym społeczeństwie nastawionym na szczupłą sylwetkę oraz konkretne wymagania wobec żeńskiej części populacji. Kreśli zdania o pragnieniach, zachłanności i kondycji ludzkiej. Nie brakuje codzienności tokijczyków i uniwersalnych spraw. Jednak dla mnie najciekawszymi elementami fabuły były te, które dotyczyły wspaniałych potraw. Język żywy. Z powodzeniem można uznać „Masło” za moralitet. Cieszy odwaga autorki w uwypukleniu, jak ważny w życiu jest balans - także związany z żywieniem. Seksualność i detaliczność opisów sprawiły, że od razu miałam ochotę je wykorzystać. Ślinianki pracowały dość długo po przeczytaniu. Umówmy się. Kto nie lubi tytułowego masła, które gra tutaj niebagatelne skrzypce. Dawno nie czytałam niczego tak niesztampowego z literatury azjatyckiej, dlatego z pełnym przekonaniem polecam Wam tę nietuzinkową i barwną opowieść z zagadką kryminalną w tle. Tłum. Anna Wołcyrz

Niezmiernie rzadko sięgam po powieści azjatyckich pisarzy. Z Japonią mam niewiele do czynienia, ale kłamałabym gdybym napisała, że nie fascynuje mnie jej kultura, zwyczaje i obyczaje. Asako Yuzuki brzmiało dla mnie egzotycznie, ale i interesująco, bo ta młoda japońska pisarka ma już na koncie kilka nagród, w tym nominacje do jednej z najbardziej prestiżowych nagród w Japonii, nagrody Naokiego. "Masło" zainteresowało mnie dość prostą, ale ciekawą okładką i oczywiście tytułem. Dopiero później zauważyłam, że powieść jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami skazanej na karę śmierci za morderstwa, Kanae Kijimy. Bohaterką książki jest młoda dziennikarka, Rika Machida, która pragnie napisać swój własny artykuł. Postanawia skontaktować się z odsiadującą wyrok za morderstwa Manako Kajii. Nie jest to proste, ale w końcu się udaje. Rika wie jednak, że Manako niechętnie rozmawia o powodzie skazania. Postanawia wykorzystać jej pasję do gotowania i pod pretekstem przepisu na wołowinę po burgundzku rozpoczyna się jej znajomość z morderczynią. Znajomość ta odrobinę przypominała mi rozmowy z innym przestępcą w książce Thomasa Harrisa "Milczenie owiec". Tam z odsiadującym wyrok Hannibalem Lecterem kontaktuje się agentka FBI, Clarise Starling. I podobnie jak w "Maśle" skazaniec ma nieprawdopodobny wpływ na swoją rozmówczynię. Możemy zaobserwować wyraźne zmiany jakie zachodzą w dziennikarce. "Masło" nie jest książką, którą łatwo zaszufladkować. Błędem będzie nazywać ją kryminałem, choć wątek sensacyjny zawiera. Według mnie powieść Yuzuki ma znamiona świetnej obyczajówki z rewelacyjnie nakreślonymi portretami psychologicznymi bohaterów. To również w niewielkim, choć znaczącym stopniu książka kulinarna. Yuzuki pokazuje w niej także, a może przede wszystkim, miejsce i status kobiet w Japonii. A interesujące wydaje się, że każdy z bohaterów Masła nie jest do końca osobą szczęśliwą. Nikt nie miał wspaniałego dzieciństwa, a każdy naznaczony został przez brak miłości, poczuciem winy czy żalem przenoszącym się na ich związki. Bagaż emocjonalny i doświadczenia bohaterów, sprawiają, że momentami Masło przypominało mi dramat. A poza wszystkim to wielowarstwowa historia związku i obsesji dwóch kobiet na tle mizoginistycznej kultury japońskiej. Asako Yuzuki napisała książkę, która jest fascynująca i piękna, o ile jedzenie może być pięknem. "Masło" to opowieść o akceptacji i poczuciu własnej wartości. To przeciwwaga do uznawanego kanonu piękna w Japonii. Autorka zwraca uwagę, że nie trzeba być idealnym by coś znaczyć w społeczeństwie. Naszym wrogiem stajemy się my sami, jeśli nie idziemy z nurtem. Ale po co iść za tłumem? To historia kompleksów, obawy przez zmianą wizerunku a nade wszystko opowieść o samotności, w której najwyższymi wartościami stają się miłość i przyjaźń. Tak, jest to także powieść feministyczna. Tak, ta historia jest o kobietach i o tym, jak są postrzegane, nie tylko w Japonii, ale na całym świecie. Bo dlaczego tylko to co małe, chude i filigranowe ma być dobre? Dlaczego potępiane są kobiety w trochę większą ilością ciała? I jeszcze raz tak – jest to pochwała sztuki kulinarnej i pochwała jedzenia. Podczas lektury leci ślinka i naprawdę ma się ochotę na zjedzenie czegoś pysznego i niekoniecznie niskokalorycznego. "Masło" Asako Yuzuki z pełnym przekonaniem polecam, bo to kawał świetnej i smacznej literatury.